NL 
D 
EN Inzicht in kijkgedrag in Virtual Reality Exposure Therapy (VRET)
Onderzoek naar het aantal herhalingen van 360-graden scenario’s binnen dezelfde video en categorie
Bij Psylaris zetten we ons dagelijks in voor het ontwikkelen en verbeteren van onze virtual reality oplossingen voor de geestelijke gezondheidszorg. We ontwikkelen VR-applicaties, zoals 360-graden exposure video’s, die therapeuten ondersteunen in het effectief behandelen van angststoornissen en trauma.
Door onderzoek te doen, willen we begrijpen hoe onze eindgebruikers met deze technologie omgaan en hoe we onze producten optimaal kunnen afstemmen op hun behoeften. Door bijvoorbeeld inzicht te krijgen in het kijkgedrag binnen Virtual Reality Exposure Therapy (VRET) willen we onze content verder verbeteren en personaliseren, zodat iedere therapie-ervaring beter aansluit bij de behoeften van patiënten en therapeuten.
Het onderzoek: 360-graden video’s
Virtual reality-technologie kan alternatieve behandelingen aanbieden aan mensen met psychische aandoeningen. Vooral virtual reality exposure therapy (VRET) wordt een steeds populairder hulpmiddel voor angstgerelateerde stoornissen. De traditionele benadering, in-vivo exposure, houdt in dat individuen worden blootgesteld aan angstopwekkende triggers in echte situaties om hen te helpen hun angst te overwinnen. Toch stoppen veel individuen met sociale angst voortijdig met de behandeling of vermijden deze zelfs volledig, vaak vanwege de intense aard van dit soort exposuretherapie, die te beangstigend kan zijn (Garcia-Palacios et al., 2007). Dezelfde studie toonde aan dat VRET de voorkeur geniet als behandeloptie, en Bouchard en collega’s (2017) ontdekten dat VRET ook praktischer is, wat een mogelijke oplossing biedt voor zogenaamde behandelingsvermijding.
Andere voordelen van in-virtuo exposure zijn de mogelijkheid om de context van de immersie te variëren, zonder dat je naar buiten hoeft te gaan of deelnemers nodig hebt voor sociale blootstelling om bepaalde specifieke situaties na te bootsen die niet vaak voorkomen in het dagelijkse leven. De meeslepende 360-graden video’s in VR van Psylaris (Figuur 1) maken het mogelijk voor individuen om te worden blootgesteld aan verschillende scenario’s in een gecontroleerde en realistische omgeving.
Hoewel 360-graden video’s zeer effectief blijken te zien (Ionescu et al., 2021), is er minder bekend over welke soorten scenario’s gebruiken zouden kiezen in een niet-studie context, vooral wanneer VR hen in staat stelt om tussen verschillende soorten angstopwekkende situaties te schakelen. Inzicht in deze kijkpatronen kan therapeuten en ontwikkelaars helpen VR-content voor exposuretherapie te optimaliseren.
Daarom zullen we in deze blogpost onderzoeken of gebruikers de neiging hebben om dezelfde video opnieuw te bekijken, verschillende video’s uit dezelfde categorie te bekijken, of video’s uit verschillende categorieën. De term ‘dezelfde categorie’ wijst naar overlappende labels zoals ‘Echtscheiding’, ‘Dieren’, ‘Sociaal’, ‘Medisch’, ‘Transport’, enzovoort.
Aantal herhalingen binnen dezelfde video
Het feit dat veel gebruikers (91,8%, zie Figuur 2) een video slechts één keer bekijken, kan erop wijzen dat zij het gevoel hebben dat de exposure na één keer voldoende is en dat de video effectief hun angst aanpakt in één sessie. Onderzoek suggereert echter dat herhaalde blootstelling cruciaal is voor langdurige voordelen (gewenningsmodellen; Groves & Thompson, 1970), dus het gebrek aan herhalingen kan ook duiden op de behoefte aan andere of meer uitdagende content.
Daarom is het belangrijk om te analyseren of gebruikers verschillende video’s uit dezelfde categorie bekijken, wat in de volgende deel zal worden onderzocht.
Daarnaast zou een vervolgonderzoek kunnen inhouden om gegevens te verzamelen over meerdere sessies, aangezien nog niet is onderzocht of gebruikers mogelijk dezelfde video in opeenvolgende sessies bekijken, hoeveel video’s individuen binnen een sessie bekijken en hoe lang sessies duren.
Het zou ook interessant zijn om te onderzoeken of de angst na de sessie is verminderd en om kwalitatieve gegevens te verzamelen over of de videobibliotheek uitgebreid genoeg was voor de behoeften van de patiënt en de therapeut.
Verkenning binnen verschillende categorieën
Onze analyse heeft aangetoond dat gebruikers de neiging hebben om verschillende video’s te verkennen in plaats van steeds dezelfde video opnieuw te bekijken. Dit betekent niet dat herbekijken niet gunstig is, maar het benadrukt een voorkeur voor variatie. Dit is in lijn met een studie van Appel en collega’s (2020), waarin deelnemers suggereerden om meer diverse en minder repetitieve content op te nemen.
Interessant is dat slechts 40,9% (zie Figuur 3) van de gebruikers kiezen om video’s uitsluitend uit dezelfde exposurecategorie binnen één sessie te bekijken. Sommige individuen prefereren misschien om te focussen op één angsttrigger tegelijk (bijvoorbeeld sociale situaties) zonder de behoefte te voen om zich te richten op ongerelateerde categorieën zoals angst voor spinnen. Voor degene die in één sessie meerdere categorieën verkennen, kan dit erop wijzen dat deze individuen zich comfortabel genoeg voelen om met een breder scala aan angsten om te gaan, wat mogelijks hun therapeutisch proces versnelt door meerdere angsten in één sessie aan te pakken.
In het echte leven is het misschien niet mogelijk om meerdere angsten (zoals vliegangst en pleinvrees) op dezelfde dag of in dezelfde sessie te confronteren. VR-therapie kan echter eenvoudig tussen verschillende scenario’s schakelen, waardoor individuen de mogelijkheid krijgen om in één therapiesessie aan verschillende angsten te werken.
Belangrijke overwegingen
Voor de huidige analyse wordt een representatieve subset van de gegevens van Psylaris (meer dan 3500 sessies) gebruikt. De gegevens die voor deze studie zijn verzameld, zijn onbevooroordeeld door het gebruik van 360-graden ontspanningsvideo’s voor en/of na exposure, aangezien deze zijn uitgesloten van deze analyse.
Het is echter mogelijk dat therapeuten geen nieuwe sessie voor hun volgende cliënt zijn begonnen, wat zou resulteren in een registratie als onderdeel van dezelfde sessie. Dit kan zowel het aantal eenmalig bekeken video’s in een sessie als het aantal personen dat in meerdere categorieën binnen een enkele sessie betrokken was, beïnvloeden.
Interpretatie van de bevindingen
Het kijkgedrag biedt waardevolle inzichten in hoe gebruikers omgaan met VR exposuretherapie. De waargenomen patronen benadrukken het belang van gepersonaliseerde therapie. Niet iedereen reageert hetzelfde op exposuretherapie en een one-size-fits-all-benadering is mogelijk niet optimaal.
Voor sommigen is het focussen op één categorie misschien voldoende, terwijl anderen baat kunnen hebben bij een bredere verkenning van meerdere categorieën binnen één sessie. Het aanpassen van de VR-ervaring aan de behoeften van elke persoon – of het nu gaat om de intensiteit van de exposure of the variatie van de inhoud – kan leiden tot betere resultaten. Het begrijpen en balanceren van de intensiteit van de exposure-ervaringen is essentieel om deelnemers betrokken te houden zonder hen te overweldigen.
Wat is jouw mening over en/of ervaring met kijkgedrag tijdens VRET-sessies?
Auteur: Caroline is een onderzoeker bij Psylaris, met een master in Neurobiologie van de Universiteit van Amsterdam. Ze heeft ervaring met klinisch onderzoek, gespecialiseerd in diverse hersenbeeldtechnieken, en is bedreven in zowel de acquisitie als de analyse van neurale data. Bij Psylaris is ze verantwoordelijk voor het opzetten van nieuwe onderzoeksprojecten in samenwerking met GGZ-instellingen en universiteiten om de effectiviteit, efficiëntie en implementatie van VR in de geestelijke gezondheidszorg te onderzoeken.
Data-analist: Léa is een junior data engineer bij Psylaris, met een bachelor in Data Science en AI van de Universiteit van Maastricht. Ze werkt aan VR- en therapietechnologie door gebruikersdata te analyseren om oplossingen te creëren die gepersonaliseerd en impactvol zijn. Haar andere interesses zijn milieuwetenschap en werken met GIS-data.
Referenties
- Appel, L., Appel, E., Bogler, O., Wiseman, M., Cohen, L., Ein, N., Abrams, H. B., & Campos, J. L. (2020). Older adults with cognitive and/or physical impairments can benefit from immersive virtual reality experiences: A feasibility study. Frontiers in Medicine, 6(January). https://doi.org/10.3389/fmed.2019.00329
- Bouchard, S., Dumoulin, S., Robillard, G., Guitard, T., Klinger, E., Forget, H., … & Roucaut, F. X. (2017). Virtual reality compared with in vivo exposure in the treatment of social anxiety disorder: a three-arm randomised controlled trial. The British Journal of Psychiatry, 210(4), 276-283.
- Garcia-Palacios, A., Botella, C., Hoffman, H., & Fabregat, S. (2007). Comparing acceptance and refusal rates of virtual reality exposure vs. in vivo exposure by patients with specific phobias. Cyberpsychology & behavior, 10(5), 722-724.
- Ionescu, A., Van Daele, T., Rizzo, A., Blair, C., & Best, P. (2021). 360 videos for immersive mental health interventions: a systematic review. Journal of Technology in Behavioral Science, 6(4), 631-651.
